Starając się wyjść naprzeciw oczekiwaniom studentów i pracowników kilka lat temu zostały nawiązane kontakty z Uniwersytetem Aldo Moro w Barii, a w 2015 r. została podpisana umowa w ramach programu Erasmus+, obowiązująca do 2021 r. Uczelnia powstała w 1925 r. posiada 24 wydziały z 47 tysiącami studentów.
Włochy były, są i będą jednym z głównych kierunków podróży wybieranych przez turystów
z całego świata. Pyszne jedzenie, niezawodna pogoda i życzliwość mieszkańców Półwyspu Apenińskiego to przepis na idealne włoskie wakacje. Dlaczego więc nie spędzić tam kilku miesięcy? Program Erasmus+ szybko przybył z odpowiedzią.
Nad wyborem miasta nie zastanawiałam się zbyt długo. Kierunek Południe, Apulia, Bari. Ceny niższe niż w innych regionach Włoch, słońce i palmy. Na początku mojej przygody urzekało mnie dosłownie wszystko. Zapach świeżo palonej kawy na ulicy, Vespa mknąca przez opustoszałą ulicę. Prawdziwy włoski klimat. Z biegiem czasu zobojętniałam na piękno życia codziennego. Zaskoczyło mnie za to wiele innych rzeczy.
Polacy od Włochów mogą nauczyć się jednego – swobody. Południe Włoch szczyci się wolniejszym tempem życia.
W godzinach, kiedy Polak chce zjeść obiad, czyli między godziną 13:00 a 17:00, kuchnie są zwyczajnie zamknięte, a i ludzi na ulicach nie ma, więc nikt Ci nie pomoże. Ale Włosi nie narzekają. Za to wieczorem wszystkie lokale pękają
w szwach. Autobusy spóźniające się minimum 20 minut to zupełnie powszechne zjawisko, dlatego nie warto zwracać uwagi kierowcy, by następnym razem dodał trochę gazu. Na dodatek nikomu innemu poza Tobą, obcokrajowcu, to nie przeszkadza.
Rzym, Florencja, Wenecja. Jedno jest pewne, we Włoszech nie można się nudzić. Mając do dyspozycji cały semestr (tak było w moim przypadku) można zwiedzić cały kraj wzdłuż i wszerz. Jedyne co ogranicza studenta, to fundusze. Będąc w Bari zwiedziłam znaczną część Południa i stwierdzam jedno – lepszego jedzenia nigdy w życiu nie próbowałam. Poza tym jest po prostu pięknie, a zdjęcia robią się właściwie same. Wąskie uliczki, zapach świeżo wypranych ubrań i muzyka z „Ojca Chrzestnego” w tle. Ale tak jest tylko na Południu. Wenecja, czy Bolonia są już bardziej „europejskie” i tam wywieszanie prania nie jest aż tak popularne. A szkoda.
Naukę na uczelni partnerskiej rozpoczęłam z początkiem semestru zimowego. Na wymianie studenckiej nauka przeplata się z poznawaniem kultury kraju, doskonaleniem języka. Jeżeli dobrze student zagospodaruje czas i dobrze zorganizuje się w nowym środowisku to oprócz uczęszczania na zajęcia zostaje dużo czasu na zwiedzanie kraju i zawieranie nowych przyjaźni. Jednak były i egzaminy. Ustne. W toku mojej całej edukacji jedynym egzaminem ustnym była matura z polskiego i angielskiego. Obydwa z bardzo dobrym wynikiem. Te włoskie też. Poza tym, prowadzący bardzo mili, udzielali wszelkich potrzebnych informacji. Zdarzyło się, że jeden egzamin odbył się z godzinnym opóźnieniem. Ale tak jak wspomniałam wcześniej, nikt się tym nie przejmował.
Wymiana studencka w Bari to była jedna z tych lepszych decyzji życiowych. Poznałam ludzi nie tylko z Włoch, lecz również z całego świata, podszkoliłam swój język angielski i wyrobiłam sobie nawyk picia kawy 4 razy w ciągu dnia. Czy polecam? Jak najbardziej. Ciężko o bardziej urokliwe miejsce do studiowania.
Bari jest stolicą prowincji i regionu Apulia nad Morzem Adriatyckim. Uczelnia posiada bardzo dobrą infrastrukturę i wyposażenie, dla studentów powołano wiele jednostek służących pomocą czy organizujących relaks dla studentów jak np. Centrum poradnictwa dla studentów, czy Centrum Sportowe. W wymianie uczelnianej uczestniczyło kilkunastu studentów Politechniki Rzeszowskiej oraz kilku pracowników PRz.
